Mały leksykon techniki oświetlenia

Opisuje ilość strumienia świetlnego, jaki uderza w daną powierzchnię. Dokładniej mówiąc, iloraz natężenia oświetlenia jest ilorazem strumienia świetlnego i powierzchni. Jeśli na przykład strumień świetlny o natężeniu 1000 lumenów spada równomiernie na powierzchnię 5 m², daje to natężenie światła rzędu 200 luksów. Wydajność oka zależy w dużej mierze od natężenia oświetlenia.

Kandela jest miarą natężenia światła. W skrócie: cd.

Filtr dyfuzyjny rozprasza światło emitowane przez źródła światła.

Patrz również pod elektroniczny sterownik preselekcyjny.

Opisuje wrażenie kolorystyczne lampy.
Ciepłe światło =< 4000 K
Zimne światło => 4000 K

Ustawowa jednostka temperatury. Służy również do wskazywania różnic temperatur. Nazwana na cześć Williama Thomsona, późniejszego lorda Kelvina, który w 1848 roku wprowadził termodynamiczną skalę temperatury.

Im większa wydajność świetlna lampy, tym bardziej ekonomiczne może być oświetlenie. Wydajność świetlna jest obliczana na podstawie wypromieniowanego strumienia świetlnego i pochłoniętej mocy elektrycznej. W przypadku tradycyjnych żarówek jest to zazwyczaj od 6 do 15 lm/W, podczas gdy w przypadku świetlówek jest to od 40 do 100 lm/W.

Natężenie światła opisuje ilość światła, która jest emitowana w określonym kierunku w pomieszczeniu. Jednak natężenie światła lampy lub oprawy oświetleniowej nie jest takie samo w każdym kierunku. Jeżeli mierzone są natężenia światła w pomieszczeniu (lub w płaszczyźnie) wokół lampy lub oprawy oświetleniowej, otrzymuje się rozkład natężenia światła, który dokładnie opisuje właściwości fotometryczne.

Jednostka miary służąca do określenia strumienia świetlnego emitowanego przez lampę.

Jednostka miary służąca do określania natężenia oświetlenia.

Punkt w pomieszczeniu, który emituje światło, nazywany jest punktowym źródłem światła.

Wymagania mechaniczne, termiczne i bezpieczeństwa dla opraw oświetleniowych zostały szczegółowo opisane w normach międzynarodowych i europejskich. Miarodajna dla nich jest norma EN IEC 598 (Oprawy oświetleniowe – wymagania ogólne i badania). Zgodność z tą normą zapewnia, że oprawy oświetleniowe zostały zaprojektowane w taki sposób, aby nie zagrażały bezpieczeństwu osób, zwierząt domowych i towarów, pod warunkiem, że są zainstalowane, konserwowane i używane zgodnie z ich przeznaczeniem. Wymagania te mają na celu uniknięcie:

Dowodem jest oznaczenie (VDE, SEV, ÖVE, KEMA). Klasa zabezpieczenia wskazuje, w jaki sposób oprawa jest zabezpieczona przed porażeniem prądem elektrycznym (zwarciem) (EN IEC 598). Przyporządkowanie może zostać zrealizowane z zastosowaniem cyfr rzymskich lub piktogramów.

To znaczy:

I. Izolacja operacyjna i uziemienie ochronne wszystkich dotykowych części przewodzących prąd

II. Izolacja robocza i dodatkowa izolacja ochronna, brak uziemienia ochronnego

III. Praca przy i z zabezpieczeniem i niskim napięciem (maks. 50 V)

W odróżnieniu od lamp żarowych, lampy wyładowcze muszą być eksploatowane z elektronicznym sterownikiem preselekcyjnym ze względu na ich ujemną charakterystykę prądowo-napięciową. Konwencjonalny elektroniczny sterownik preselekcyjny składa się z cewek dławiących, które przy pomocy odpowiednich środków wspomagających rozruch, takich jak rozruszniki żarowe, zapewniają wystarczająco wysokie napięcie zapłonu i ograniczają prąd lampy.

Percepcja jest odczuciem bodźca: uszy słyszą dźwięki, nos czuje zapachy, a skóra czuje temperaturę i kontakt. Szczególne właściwości światła i sposób funkcjonowania oka determinują teraz sposób postrzegania i przetwarzania bodźców świetlnych. Każdy bodziec świetlny jest również bodźcem kolorystycznym. Zasadniczo dobre postrzeganie umożliwiają następujące warunki wstępne: